Omowilem tu dwanascie typowych etapow procesu tworzenia sie par zlozonych z mlodych mezczyzn i kobiet. Do pewnego stopnia sa one oczywiscie uwarunkowane kulturowo, ale w duzo wiekszym stopniu sa zdeterminowane przez anatomie i fizjologie plci, wspolna dla wszystkich przedstawicieli naszego gatunku. Wariacje narzucone przez tradycje kulturowa i konwencje spoleczne, a takze przez indywidualne cechy szczegolne niektorych nieprzecietnych osobnikow, w roznoraki sposob modyfikuja te podstawowa sekwencje. Teraz mozemy zajac sie wlasnie tymi wariacjami, rozpatrujac je na tle omowionej wlasnie sekwencji typowej.
Wariacje te przybieraja trzy podstawowe formy: redukcja pewnych etapow sekwencji, zmiana porzadku czynnosci, rozbudowanie wzorca.
Najbardziej skrajna forma redukcji jest wymuszone spolkowanie, czyli gwalt. Droga od pierwszego etapu do ostatniego jest tu pokonywana z maksymalna fizycznie mozliwa szybkoscia, a wszystkie etapy posrednie zostaja skondensowane do absolutnego minimum. Po nawiazaniu przez mezczyzne kontaktu oko-cialo po prostu atakuje on kobiete i, pomijajac wszystkie stadia pobudzenia, natychmiast przystepuje do kontaktu genitalia-genitalia, w zaleznosci od tego, jak skuteczny jest opor kobiety. Niegenitalne kontakty cielesne ograniczaja sie tylko do tych, ktore sa niezbedne do obezwladnienia kobiety i do zdarcia z niej ubrania przykrywajacego strefe genitalna.
Gwalt wystepujacy u ludzi jest pozbawiony dwoch istotnych skladnikow, a mianowicie tworzenia sie pary i pobudzenia plciowego. Opuszczajac wszystkie posrednie etapy intymnosci seksualnej, gwalciciel uniemozliwia, rzecz jasna, rozwiniecie sie wzajemnej wiezi miedzy soba a dana kobieta. Jest to oczywiste, ale w kategoriach biologicznych o tyle wazne, ze nasz gatunek wymaga tworzenia sie tej osobistej wiezi, by zapewnic wlasciwe wychowywanie potomstwa, jako mozliwego skutku aktu plciowego. Istnieja gatunki, wsrod ktorych odpowiedzialnosc rodzicielska albo jest nikla, albo nie wystepuje wcale, wsrod ktorych gwalt zatem, przynajmniej teoretycznie, nie stwarzalby zadnych problemow. Jednakze gwalt w swiecie zwierzat jest rzadkoscia miedzy innymi dlatego, ze jego cel jest fizycznie trudny do osiagniecia. Bez pary chwytnych rak i umiejetnosci formulowania pogrozek slownych - a oba te atrybuty sa wlasciwe jedynie rodzajowi ludzkiemu - gwalt nie bylby mozliwy. Nawet gdy wydaje nam sie, ze mamy do czynienia z gwaltem wsrod zwierzat, prawdopodobnie sa to tylko mylace pozory. Na przyklad samce zwierzat miesozernych obserwujemy to u wiekszosci tych gatunkow - podczas parzenia sie chwytaja samice zebami za kark, jakby usilujac powstrzymac je od ucieczki. Coz z tego, skoro jesli samica nie reaguje pozytywnie, samiec ma raczej niewielkie szanse skutecznego wprowadzenia czlonka do pochwy. Prawda jest taka, ze pozornie brutalny akt chwytania za kark jest ruchem dosc wyspecjalizowanym. Choc przypomina dzialanie gwalciciela, jest w gruncie rzeczy wystepujacym u zwierzat miesozernych odpowiednikiem wystepujacego u ludzi delikatnego rodzicielskiego obejmowania. Kasanie ulega tu tak silnemu wyhamowaniu, ze zeby samca nie rania samicy. Jest to wzorzec zachowania stosowany przez zwierzeta miesozerne w stosunku do potomstwa, gdy przenosza je z miejsca na miejsce. W istocie samiec traktuje wiec samice jak szczenie lub kociaka, a ona tak sie tez zachowuje, poddajac sie bezwladnie szczekom samca, zupelnie tak jak dawniej, gdy matka przenosila ja, chroniac przed niebezpieczenstwem.
Trzech samotnych mezczyzn z malego miasteczka…
